ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ. ﻭﻗﺘﻰ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ، ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﻮ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺮﺏ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ : ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ، ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻡ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻓﻬﻤﻴﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻤﻊ ﺍﻓﺘﻢ ، ﻭ ﺁﻥ ﺳﺒﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻭﺭﻡ ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺳﺪ. ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ، ﺭﻭﺯﻧﻪ ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﻳﺰﻡ ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺿﺮﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ، ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺁﻣﺪ، ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﻓﻘﻴﺮ، ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : ﺭﻭﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺳﺒﻮﻯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﺭ ﺑﻴﺎﺑﻰ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ ؟ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ. ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻳﻬﻮﺩﻯ ، ﺳﺮ ﺳﺒﻮ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺳﺎﺧﺖ ؛ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ، ﺁﻭﺍﺯﻯ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ، ﺯﺭ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖ . ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ: ﺍﻯ ﺯﻥ ! ﺍﻳﻦ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺯﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ. ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺒﻮ ﺯﺭ ﻣﻰ ﺭﻳﺰﺩ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻜﺎﻥ ، ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺮﺏ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺭﻳﺨﺖ ، ﻭ ﻫﻤﻪ ﺯﺭ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ. ﺁﻥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻏﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ. ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻜﻢ ﺁﺏ ﻧﻴﻞ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻰ ﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻗﺒﻄﻰ ﺧﻮﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺳﺒﻄﻰ ﺁﺏ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺎﻝ ، ﺁﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﻃﻠﺒﻴﺪﻩ ، ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ، ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﻟﺖ ﻏﻨﺎﺀ، ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﺪ.

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: