ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻋﻤﺮ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ . ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺳﻮﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻦ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ، ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ . ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ ! ﮔﻔﺖ : ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻡ . ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ : ﻣﮕﺮ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ ؟ ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ . ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ، ﮔﻔﺖ : ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺟﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩﻩ ؛ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮﺵ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﻮﺭﻩ ﻳﺲ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﺪ ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ . ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﻣﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ . ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻮﺩ . ﮔﻔﺘﻢ : ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻳﺪ ؟ ﮔﻔﺖ : ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ ، ﺑﺎ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﺋﻰ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺀﻟﻪ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﻡ ، ﺑﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻳﻢ

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: