ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﻭﺩ(ﻉ)، ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺭﺳﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩ. ﺁﺭﻯ، ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ. ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ: «ﺍﻯ ﺩﺍﻭﻭﺩ ! ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻋﻤﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻳﺎﺩ ﺑﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ». ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ: ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ، ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﻭﺩ(ﻉ) ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺖ: «ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ، ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻜﻮ ﭼﻴﺴﺖ؟». ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻛﻪ ﺁﻣﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ: «ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﺑﺸﻮﻯ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﺳﺎﺯﻯ». ﺁﺭﻯ، ﺷﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻝ ﻣﻮٔﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.8 ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻮٔﻧﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ.

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: